Wouda, Saskia en Paul hadden reeds aangegeven liever niet met de boot te gaan maar een dag in NkhataBay te blijven, te snorkelen en zo de beroemde cycliden van Lake Malawi te zien. Geer en Kees zouden de boot nemen en we zouden elkaar weer zien in Nkhotakota zien.
Het Lukwe camp was echter zo rustgevend, mooi en aantrekkelijk dat Wouda, Saskia an Paul besloten een extra nacht in Lukwe Kamp te blijven.
Wij vertrekken zondagmiddag na de lunch om ca 14:00 uur op weg naar Chilumba, nadat we ‘s morgens nog de tuin bekeken hadden en naar de hoogste waterval van Malawi zijn wezen kijken: een val van 295 meter.
Het is 2 uur, 4 uur voor zonsondergang, en we moeten ca 40 km afleggen. Met name de weg naar beneden wordt bijna niet bereden op zondag. Wordt het 8 km lopen of lukt een lift? Zo vertrekken we uit het kamp, uitgezwaaid door Paul en Wouda en Saskia.
We zijn echter bofkonten, binnen 5 minuten komt er een ambulance van het Ziekenhuis van Livingstonia, de eerste auto. Hij stopt en we kunnen mee, de bagage op de plaats van de brancard, Geer op de verpleger stoel en Kees naast de chauffeur. Zo gaan we de weg met 22 haarspeldbochten af naar beneden langs de helling van de kloof, ca 1200 meter omlaag. Wat een mazzel, als we dat hadden moeten lopen was het schema voor donker in Chilumba moeilijk geworden.
De weg is praktisch dezelfde als 42 jaar geleden, enkele haarspelt bochten zijn wat verruimd, waardoor iedere bocht in een keer kan worden genomen. Met de R4 had ik bij vier bochten twee tot driemaal moeten steken. Na 42 jaar nog praktisch dezelfde weg.
de ambulance die ons meeneemt
de afslag naar Livingstonia bij de hoofdweg
Paul, Wouda en Saskia hebben de volgende dag minder geluk zij moeten de afdaling bijna geheel lopen.
Beneden hebben we vervolgens vrij snel een minibusje en vervolgens een bushtaxi zodat we om half vijf in Chilumba bij het vertrekpunt van de ferry zijn. Ideaal. We horen dat de boot twee uur is vertraagd en pas om vier uur ‘s nachts aan zal komen. We kijken bij licht nog even rond en vervolgens spelen we een spelletje kaart, lezen en om beurten slapen we wat op een van onze matrasjes op een van de stenen banken inde vertrek hal.
Lake Malawi is een groot zoetwatermeer, het vierde grootste in Afrika. Het is 834 km lang en 84 km breed (dit is ca tweemaal Nederland) met een diepte van 640 meter. Het oppervlak ligt op een hoogte van 472 meter boven zeeniveau. Het meer wordt gevoed door vele rivieren en heeft de afwatering van een oppervlak tweemaal Malawi. Een rivier geheel aan de zuidkant van het meer verlaat het meer en gaat via een aantal stroomversnellingen naar de Zambezi in Mozambique. Dit is de Shire de rivier die we zo goed kennen van ons bezoek aan het Liwonde Park.
het deel van Lake Malawi met ons deel van de route met de Ilala
De Boottocht van 52 uur, maandagmorgen 04:00 tot woensdag 08:00 uur.
Eerst naar Nkata Bay
De inscheping gaat snel, binnen een half uurtje hebben we de hut, settlen ons en besluiten nog de afvaart en de zonsopgang gade te slaan. De ferry vertrekt om kwart voor vijf en de zon komt op om 05:40. Om zes uur liggen we in onze kooi, om tot kwart voor negen te slapen en vervolgens nog net het ontbijt te nuttigen.
Laten we die tocht met enkele indrukken beschrijven en de foto’s het verhaal laten vertellen.
We bezoeken 10 aanleg punten. Eén daarvan, Nkhata Bay, heeft een kade/jetty, bij de rest van de “aanleg” plaatsen worden lading en passagiers met de twee reddingssloepen van de ferry en met heel veel plaatselijke kleine bootjes van en naar de wal gebracht. Meestal moet het laatste stukje door het water worden gelopen.
De eerste dag gaat naar Nkhata Bay, waar we om net over 18:00 uur aankomen bij het invallen van de duisternis.
We hebben inmiddels vier kleinere baaien aan gedaan. Steeds als de ferry aan komt varen gaat dat gepaard met twee stoten op de hoorn. Vervolgens de oproep dat een ieder zich moet klaar maken voor de activiteiten bij de stop.
De twee sloepen worden elk bemand door een machinist, die de dieselmotor bedient, een stuurman en een man voor in de sloep voor de voortros. Dus geheel de afspiegeling van het moederschip. Dit drietal stapt in de sloep aan zowel stuurboord als bakboordzijde op het bovendek. Een man op het opperdek bedient de lieren en laat de sloepen in het water zakken. De motor wordt gestart terwijl de boten zakken. Tegelijker tijd zijn twee man bezig op het lagere dek een trap te laten zakken waar men van dek twee af in de sloep kan klimmen, ca 1 meter boven de sloep als deze in het water ligt. De sloep is inmiddels uit zijn takels gehaald en vaart een sloep lengte naar voren. Daar bevestigt men de sloep tegen de boot om te gaan lossen en laden.
de sloep wordt neergelaten
de sloep wordt gelost
prachtig zo’n volle sloep
De sloep is geschikt voor 22 personen maar er gaan aanzienkijk meer mensen in en er komt nog een fantastische lading bij. Dat zijn bonen, gedroogde sardientjes, onderdelen, etc.
De sloepen varen enkele keren op en neer naar de wal zowel om mensen en lading te lossen als weer aan boord te nemen. Voor de twee uitgangen is het regelmatige een chaos, men wacht niet op elkaar; het gaat zo te zien ieder voor zich. Ook komen de uitgesneden, gehakte boomstammen met soms grote balen aan varen. Vaak is de ruimte in de boomstam te smal om met twee benen in de boomstam te zitten. Geweldig zoals men dat alles over eind houdt.
een boomstam kano met last
boomstamkano met lampen voor de visvangst
De stops duren een à twee uur en de boot vaart weer verder naar de volgende stop. Zo doen we vier stops tussen Chilumba en Nkata Bay.
Van Nkata Bay naar Likoma
Zo komen we tegen zessen in Nkata Bay aan na driemaal nog een stop te hebben gehad. Paul, Wouda en Saskia hebben inmiddels een chaletje in Nktata Bay betrokken op een landtong net voor de aanleg plaats van de ferry. We krijgen om 17:30 een smsje met “ we zien de Ilala aankomen varen” . Kees ziet het 15 minuten later en sms’t terug “ik sta op het uiterste puntje van het achterdek”. Maar toen konden Wouda, Saskia en Paul de boot niet meer zien. We toasten op hen met Kuchie Kuchie, het lokale maisbier, zijn waarschijnlijk op ons. En later bleek dat dat ook zo was.
Prachtig zo’n communicatie tussen door. Dat kan vandaag de dag allemaal; dat was 150 jaar geleden anders waar men weken op een brief van Livingstone moest wachten, cq zelfs dacht dat hij omgekomen was en de journalist Stanley erop afwerd gestuurd om hem te zoeken.
In Nkata Bay wordt afgemeerd aan de jetty net zoals in Chilumba.
Maar het wordt daar een ware heksenketel. Eerst gaan er een stroom mensen van boord, maar daarna barst het los. Rijen mensen verdringen zich voor het gangpad om aan boord te gaan, lopen tegen de stroom weer terug om nog meer bagage op te halen. Het is een dringen vanjewelste. Geschreeuw door elkaar heen. Verder vindt het laden van de officiële goederen plaats door de maatschappij. Het hele voordek wordt volgeladen. Barrels met diesel van ESCOM, een grote stapel brandhout, een stapel planken, een oranje groot vierzitsbankstel, zakken met rijst, meel, cement, kratten coca-cola, fanta, carlsberg bier, etc. Die kratten staan niet op een pellet, naar allemaal los evenals de andere materialen. Men is zes uur bezig dit allemaal aan boord te sjouwen en een plaats te geven.
de drukte op de jetty
Het wordt ook duidelijk waarom er zoveel aan boord gaat. Vanuit Nkata Bay gaan we straks het meer oversteken naar de twee eilandjes Chizumula Island en Likoma Island die van Malawi zijn maar in de Mozambique wateren liggen vlak bij de oever van Mozambique aan de andere kant. Dit transport is het enige transport voor deze twee eilandjes. Dit transport vind eenmaal per week plaats, dus alles voor een week moet er naar toe verscheept worden. De eilandjes hebben visvangst als verre weg de belangrijkste bron van inkomsten. Dus straks komen als tegengoed allemaal zakken met sardientjes aan boord.
We vertrekken ca middernacht en komen rond vijf uur ‘s morgen bij het eerste eilandje aan. Dan moet alles van boord dat voordien via de jetty aan boord was gekomen maar nu met die kleine bootjes. Bv de acht barrels met dieselolie voor de elektriciteit generatie op het eiland door ESCOM worden met mastworpen rond het midden van de barrel aan elkaar gebonden en een voor een over boord gegooid. Na een behoorlijke plons komt even later de barrel aan de oppervlakte drijven. Vervolgens wordt het trouw achter een bootje vast gemaakt en worden de acht barrels naar het strand gesleept. Zo gaat het met alles, een deel van het brandhout, van de cement, van de rijstzakken, etc.
de barrels met diesel voor de elektriciteitsgeneratoren
de planken worden afgevoerd
Kan het nog voller?
Tegelijkertijd wordt er allerlei retourvracht van het eiland aan boord genomen. Af en toe gaat dat allemaal door elkaar heen. We liggen bij het eerste eilandje ca vijf uur, en varen ruim een uur door naar het tweede eilandje, waar we lunch tijd aankomen. Likoma island is iets groter dan het eerste eiland Chizumula Island, dus hier nog harder werken. In zes uur is men klaar. We vertrekken net voor de duisternis invalt.
Bij dit tweede eiland Likoma Island komen ook vissersmannen langs varen om een deel van hun vis vers te verkopen aan passagiers, zoals Chambo’s, en een soort katvis. Ook worden hier het bankstel van boord geladen een zeer spectaculair gezicht om die grote stoelen op die kleine scheepjes over gezet te te zien worden. De rest van de oliedrums (18) worden in twee etappe aan land gebracht. Hoe gaat dat? Vaten weer met groet plonzen te water, de eerste ronde 8 de tweede 10, nu geen touw en geen bootje maar er gaan twee (1e ronde), resp. drie zwemmers (2e ronde)mee te water die de vaten naar het strand zwemmen, de vaten voor zich uit duwend als af een kudde schapen die wordt opgedreven.
het bankstel wordt van boord gelaten
bankstel onderweg
een vissersman komt langs
een kudde olievaten op weg naar het strand
De Ilala vanuit het strand van Likoma Island
Het strand van Likoma Island
een vissersboot
Het geheel is heel pittoresk en men weet zich met heel weinig middelen ingenieus te redden.
In Likoma gaan we nog een uurtje aan land,lopen even rond, kijken even van de kant af hoe het allemaal gaat. In een barretje drinken we een cola. In de tuin van het barretje waar we de cola drinken zijn behoorlijke anti VS teksten op de muren geschreven evenals wat Malawi spreekwoorden. In Likoma was het strand geheel rietvrij, dus lopen ook wij de laatste paar meter door het water naar de kant. De korte broek werd net nat, het kruis bleef droog. Terug zijn we met een kleiner bootje gegaan, dat ver genoeg het strand op geschoven was dat je nit door het water hoefde.
Van Likoma naar Nkhotakota
Zoals gezegd vertrekken we net voor donker van Likoma. Nog een stop in de Mozambique haven Metangula en daarna naar Nkhotakota. Ca 21 uur aankomst in Metangula en ruim een uur later de oversteek opnieuw. Verwacht wordt dat ca om 04:00 uur aankomen. Van de steward begrijpen dat we wel even in Nkhotakota zullen liggen. Hij adviseert: blijf gewoon slapen tot ca 06:00 à 06:30, kom ontbijten en ga om half acht van boord. Er gaat enorm veel gedroogde vis van boord in Nkhotakota. Er is geen jetty, dus alles gaat via het strand, dat vol met riet staat. We liggen aan lagerwal, de boten landen tussen het riet en alles wordt met dragers aan wal gebracht. Dat is zeer belangrijk voor de gedroogde vis. Ook wij gaan zo naar het land. Gezien het riet en de kans op bilharzia laten we ons aan land dragen op de schouders van twee mannen, evenals de bagage. Kees is er niet helemaal gerust op zoals op de foto te zien is.
de visjes worden van boord gedragen
hier gaat het allemaal om
Contacten aan boord
Aan boord hebben we een cabine op het een na bovenste dek, waar we slapen en af en toe wat rusten.
Daarnaast zijn we veel op het bovendek, waar ook het “wheel house” (de brug) is. En een kleine bar voor de drankjes.
het bovendek
op het bovendek
Het restaurant is op hetzelfde dek als onze cabine.
We ontmoeten een jong Duits koppel dat vier weken aan het trekken is. En een ouder koppel dat naar Durban trekt.
Verder allerlei mensen tussen Nkata Bay en Likoma; dat stukje is het druk. Verder zijn er weinig mensen boven, beneden zit het steeds heel vol. Vanaf dat bovendek worden alle waarnemingen gedaan. Wordt naar de wal gekeken, wordt wat gelezen, worden de zonsondergangen en opkomsten waargenomen.
Door de hoge waterdamp concentratie in de lucht boven het meer zie je de zon steeds pas iets later uit de mistige wolken dek opkomen.
Het is een boeiende ervaring geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten