We vertrekken na de lunch richting zuidgrens van Namibië en willen kijken hoe ver we komen richting Aus totaal ca 350 km “dirt road”. Het landschap blijft geheel verlaten en we rijden langs verschillende bergketens; over het algemeen op een hoogte van ca 900 meter. Af en toe passeren we een eenzame boerderij die van de weg af nog net te zien is, vaker zien we alleen het bord.
Foto’s van het landschap naar Betta toe. Ze passen naast elkaar in “Landscape”
Ca half vijf komen we in Betta aan, het is een gehucht waar een dieselpomp staat en een camping is met nog vier huizen.
Dit is de eerste optie en we besluiten hier te blijven en morgen de tweede 150 km van de “dirt road” te doen.De camping is prima, heeft plaats voor 6 campers/rooftop auto met een eigen aanrecht, braaiplaats en tafeltje plus stoelen steeds voor 4 mensen. Naast dit gedeelte is er een plaats waar de auto in de schaduw kan worden gezet onder een afdak, maar wat het ook heeft is een trap die naar de bovenkant van het afdak gaat en dan heb je een fantastische uitzicht over de omgeving. En dat alles in the middle of nowhere. Heel speciale ervaring. Het is vooral dit uitzicht dat de camping zo bijzonder maakt. We zien de zonsondergang met een glas witte wijn en een uur later zitten we boven te eten en kijken we naar de opkomst van de volle maan. En dat alles werkelijk in the middle of nowhere, dat maakt het geheel als het ware "kosmischer".
De volgende ochtend rijden we om half acht weg. Eerst naar Aus waar we ca elf uur aankomen. Het landschap blijft heel droog en we rijden bijna continu langs de grens van het Namib-Nauktluft Park. In het begin door een bergketen dwars er door heen. Later veel vlakker.
Springbokken in het park waar we doorrijden
Onderweg stoppen we verschillende keren voor de weaverbirds die van die grote nesten bouwen, bij gebrek aan bomen ook in de telegraafpalen.
nest op de telefoonpaal
aanvliegen
aanvliegen
groepje op draden
In Aus willen we inkopen voor de komende dagen doen, maar dat valt tegen. Er is een hotel restaurant, benzinepomp met wat etenswaren als annex. We lunchen in het restaurant en rijden over de asfaltweg verder naar Rosh Pinah. Het dorp is gebouwd voor de diamant mijn daar. We zien drie niveaus, een min of meer shanty-town achtig geheel met veel bars, een eenvoudig deel wel met goede stenen huizen, prima en het rijke deel met veel grotere kavels en beplant met bloeiende bomen.
We doen nog enkele inkopen bij de Spar en denken aan de laatste 30 à 40 km te beginnen op asfalt naar de camping aan de Oranje Rivier. Het is ca vier uur. Het uitzicht op de Oranjerivier is fantastisch. Na zoveel droogte ineens water!
nog steeds het Namib-Nauktluft Park, voor Aus
zo kaal, zo kaal
de aloë-boom of Quiver tree, veel voorkomend in de woestijn
Oranjerivier
Direct naast de Oranjerivier is het weer verbazend kaal. Woest en ledig en vooral grijs en gruis.
En zoveel stof dat de struisvogels die vlak voor de auto over de weg schieten op de foto nauwelijks te zien zijn, op één uitzondering na: zeer dichtbij genomen.
weg met gruis
struisvogels in het stof
struisvogel dichtbij
Onze kaart die steeds perfect was blijkt hier totaal fout. Het is een slechte “dirt road” met veel vernauwingen langs de Oranje rivier en de afstand is langer, we komen om half zes bij de camping aan, maar die is sinds 1 november gesloten: veel te warm zegt de dame in kwestie. Zij verwijst naar een andere camping ca 40 km verder oost in het wijn gebied;we zien het vanzelf.
We rijden nu behoorlijk door, gaan het park uit en komen in het wijn gebied. Ook hier opnieuw het wijngebied begint met een shantytown.
wijngebied
shanty town
Daarna gaat de weg over op asfalt om de stof tegen te gaan voor de wijngaarden zowel voor wijn als voor tafeldruiven. We vinden de opgegeven plek vrij snel draaien naar binnen, maar!!!! Ook deze is gesloten want het hele camping deel ondergaat een renovatie alles ligt open en moet 1 december klaar zijn. Absoluut geen plek, ook alle kamers zijn vol, gaat echt niet, heeft vanmiddag al twee andere koppels door gestuurd naar camping verderop ca 60 km bij Noordoewer. De zon is al bijna onder en we willen eigenlijk niet in donker rijden. Hij belt voor ons en ja er is plaats, het is allemaal asfalt en we zouden er met 30 à 40 minuten kunnen zijn. Zo gezegd zo gedaan en we bereiken de plek juist voor echt geheel donker worden want de maan komt pas om 9:30 uur weer op. Zo scherp hebben we het nog nooit hoeven te doen.
Het is een prima camping prachtig gelegen aan de Oranje rivier met een steile rotswand aan de overkant, die we vooral de volgende ochtend mooi zien.
camping aan de Oranjerivier vlakbij Noordoewer
We pakken een biertje, gaan eten koken en slapen,, De volgende ochtend doen we kalm aan genieten eerst van de plak en gaan pas om elf uur naar Ai-Ais, het einde van de Fish River Canyon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten