1 Reis van Maun naar Bagani
2 Een dag in Ngepi Kamp (Bagani)
3 Reis van Bagani naar Windhoek
Reis van Maun naar Bagani
Dinsdagmorgen 2 november om 9 uur gaat de bus van Maun naar Shakawe. Samen met Anne en Marcus die Saskia in Maun heeft leren kennen, reizen we dit eerste stuk. Anne en Marcus gaan vanuit Shakawa de beroemde rotstekeningen in Tsiboli bekijken. Het is 380 kilometer asfaltweg. De bus rijdt flink door. Toch is het twee uur voor we in Skakawe zijn omdat na de eerste helft de bus op vele plaatsen stopt en de hoofdweg verlaat om dorpjes aan te doen. We zitten vrij krap en het is aardig warm, dus we zijn blij als we er zijn. De route gaat dus al die kilometers door droog en dor land met slechts af en toe een dorpje. We zien weer mooie mensen en veel bagage die aan boord komt.
Dame in Herero klederdracht
Dorpje langs de weg
Langs de weg in een dorpje
Shakawa ligt een kilometer of 25 vanaf het grensdorp Mohembo. Uit de krappe bus de hitte in en gelijk een mini-busje gevonden en 3 plaatsen gereserveerd. Als we er met de rugzakken aankomen, is het busje echter al vol. Er gaat onvoorstelbaar veel in zo’n busje, maar dit is echt teveel. Een taxi brengt ons, met twee rugzakken op het dak en een op onze schoot. Van Mohembo naar de grens is weer een ander vervoermiddel nodig, omdat de taxichauffeur teveel vraagt. Saskia heeft het oorspronkelijke minibusje vanuit Shakawe geregeld, dat nu leeg is.
Bij de grens gaat alles voorspoedig en we lopen Botswana uit en Namibië in. Bij het douanegebouw is verder niets. Dus hoe komen we naar het Ngepi-kamp bij Bagani waar we voor één nacht besproken hebben? Een meneer met een 4x4 wil ons misschien wel meenemen, maar het duurt even voor hij zijn inklaring voor elkaar heeft. We wachten zonder een schaduwplek. Dan komt er een cadeautje: een landrover die 2 andere gasten van het Ngepi-kamp komt halen. Wij mee en daar zijn we achteraf maar wat blij mee. Want het is helemaal niet zo dichtbij als we dachten en de weg is eerst een dirt-road en daarna helemaal zand. Bovendien blijken we in een park te rijden en daar hadden wij nog geen toegangskaarten voor.
Een interessante en warme reis met aankomst in een prachtig kamp aan de rivier de Kavango. Saskia vindt een prachtige kampeerplaats in een grasveldje onder de bomen en wij slapen in een rieten hut met douche in de openlucht.
En onverwacht een hele dag voor ons, omdat de bus naar Windhoek pas de volgende avond gaat. We hadden een dag speling genomen, omdat het niet zo gemakkelijk leek en we persé de bus naar Windhoek willen halen.
Alles is dus heel voorspoedig verlopen.
Een dag in Ngepi-kamp
Ngepi-kamp is een prachtig kamp gelegen aan de Kavango rivier. Het uitzicht doet ons een beetje aan ons verblijf in South Luangwa denken waar we zo mooi aan de Luangwa kampeerden.
Vroeg in de morgen maken we een vogelwandeling met gids Christofer, een selfmade jongen waar het enthousiasme van af spat. Hij wijst ons allerlei vogels. Soms gaat hij het riet in om vogels op te jagen.
het vogelgebied in het Ngepi-kamp
Papyrus riet
We zien in ieder geval één nieuwe vogel, die zeldzaam is en waar Christofer van uit zijn dak gaat: de Lesser Jacana. Dat is de Africa Jacana of Jesus Bird in het klein. Deze twee komen in hetzelfde gebied voor, maar verdragen elkaar niet, omdat ze op dezelfde insecten, wormen, etc jagen. Het komt er dan altijd op neer dat het kleine vogeltje door de grote Jesus Bird verjaagd wordt.
Lesser Jacana
Nog een mooi vogeltje is de African Stonechat
Na de mooie wandeling ontbijten we en we kiezen voor een luie dag met kaarten en zwembad. Het is ook veel te warm om iets te doen.
Reis van Bagani naar Windhoek
Om half vijf eten we nog een kleine maaltijd, douchen en maken ons verder klaar voor het vertrek met de Intercape Mainliner naar Windhoek. Waar het eindeloos veel moeite kostte om vantevoren te betalen. Rfeserveren ging wel online, maar betalen niet en na 24 uur zou de reservering weer verlopen. In Livingstone is het Kees via de telefoon gelukt. En maar goed, want de bus zit geheel vol. De vriendelijke dame van de douane in Namibie die we weer ontmoeten en die op de bonnefooi is gekomen, kan er niet meer bij.
Gelukkig worden we weer door Ngepi-kamp weggebracht, want er is hier helemaal geen vervoer.
De bus zal om 20 uur stoppen langs de grote weg (B8) bij een benzinestation. Dat blijkt de regel voor deze bus en voor eigenlijk alle verkeer in Namibië. Benzinestations zijn pleisterplaatsen, daar zijn winkels. Wij zien nergens een teken dat de bus zal komen en vertrouwen erop dat we goed staan. Dat blijkt ook het geval te zijn. Even over acht komt de bus binnen. Deze Intercape is een zeer luxe bus, we kunnen bijna languit liggen. De tocht duurt tot half zeven in de morgen, met af en toe een stop bij een plaats (= benzinestation). Saskia en Geer slapen behoorlijk, Kees leest en bewondert de sterrenlucht.
‘s Ochtends vroeg als het licht begint te worden zien we de lucht prachtig kleuren tegen de bergen en heuvels waar we doorheen rijden.
We vertrokken op een hoogte van 1020 meter in Bagani en rijden door de heuvels verder omhoog naar ca 1350 meter. Daarna blijft het golven en we eindigen in Windhoek op 1650 meter. In de Okavango delta was de hoogte 950 meter. Wij hebben ons nooit gerealiseerd dat Zambia, Botswana en Namibië alles bij elkaar op zo’n hoogte van ca 1000 meter en meer ligt. Dit zal het landschap van de komende tijd veelal zijn: woestijn en heuvels waar je doorrijdt of die je in de verte ziet. Het lijkt op plaatjes die we kennen van de Tafelberg in Zuid-Afrika.
de Intercape Mainliner
We merken dat er in Namibië naast Engels ook veel Duits en Afrikaans wordt gesproken.
Het eindstation van de bus is de grote parkeerplaats midden in de moderne stad langs Independence Avenue. De buscontrole dame sprekt ons tijdens de reis in het Afrikaans een keer aan en als zij hoort dat wij voor het eerst in Windhoek komen, biedt ze direct aan behulpzaam te zijn met een taxi naar ons hostel Tamboti aan de Kerby Street. Dat gaat prima: in 10 minuten is Thomas de chauffeur er. De dame die het hostel draait is ca 55, geboren in Namibie, spreekt perfect Duits. Duitse gasten dachten dat zij uit Hamburg regio komt, maar haar ouders komen uit Leipzig en Berlijn. Zij is nog nooit in Duitsland geweest en is blij met Namibië. Prachtig zo even de geschiedenis te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten