019 Etosha Park - dinsdagavond 9 tot zaterdagmorgen 13 november

Etosha National Park
Reeds door de Duitsers in 1907 tot Park uitgeroepen waarin niet meer mocht worden gejaagd, etc. Het Park - gelegen in het noorden van Namibië - was in 1907 80.000 km² (ruim tweemaal Nederland), maar is in de loop van de jaren gereduceerd naar een oppervlak van 22.000 km² , 2/3 Nederland. Het centrum van het park is de grote Etosha Zoutpan. Het geheel is semi-droog, bijna woestijn. De regenval is gemiddeld minder dan 100 mm per jaar. De rivieren Ekuma en Oshigambo vanuit Angola eindigen in de Etosha zoutpan. Er is een grote variëteit aan antilopen, olifanten, neushoorns (mn de zwarte), heel veel vogels vanaf de struisvogel tot de heel kleine wevers. Ook zijn er vele roofdieren aanwezig, beginnend bij de leeuwen, luipaard enz tot de kleinere jakals.
De plantengroei is bijzonder in deze droge woestijnachtige omgeving, van bijna niets (mede door het zout), tot doornstruiken en ook weer korte bomen. Alleen in de oostkant zie we ook grote groene bomen.
Slechts de zuid-oost kant van het park - ca een kwart - is open voor het publiek, de rest van het park wordt geheel aan de natuur overgelaten.



We hebben geen vast plan. Al doende lijkt het ons het leukst om het park als volgt te bezichtigen
• Dinsdagavond en woensdagmorgen en –middag: begeleide game drives. We zijn op een camping juist buiten de Von Lindequistgate.
• Donderdag: met de eigen auto vanaf de Oostkant van het park (Lindequistgate) naar Halali (halverwege de Oostkant van het park ca 90 km van Onguma verwijdert ); kamperen in het park
• Vrijag : van Halali tot Okaukuejo ca 80 km, we kamperen in het park en zaterdagmorgen na een vroege gamedrive het park weer uit en naar een volgende etappe.

Dezelfde avond dat we aankomen gaan we om 20.15 tot 23.00 u. mee met een night drive. Deze is buiten het park en speciaal bedoeld om dieren te zien die je alleen ‘s nachts ziet. We zien er twee daarvan: Afrikaanse Kangeroe en de Bushbaby (Nagapie).

Woensdag 10 november
Met z’n vieren plus een gids gaan we het Etosha park in. We vertrekken om half zeven en omdat de auto open is hebben we het tot een uur of negen behoorlijk koud. Goede les voor een volgende keer.
Nog voor we in het park aankomen zien we de Dik-dik, de kleinste antilope, geschat een veertig cm. Hieronder kleinere antilopes, in volgorde van grootte:


Dik-Dik, de kleinste antilope


kop van de Dik-Dik


Steenbok, de op een na kleinste


Springbok


Impala en Springbok

Het park is adembenemend mooi (we gebruiken deze term diverse keren in deze Zuidelijk Afrika blog).
De wegen en paden lopen aan de zuidkant van de enorme Etosha Pan. Eindeloos uitgestrekte vlaktes, soms met wat gras en daarachter zoutpannen, soms zoutpannen met ook grote plekken water/meer erin. En aan de zuidkant de inmiddels zo bekende stekelige bush, af en toe afgewisseld door gebieden met groenere bomen. Doordat het nu tegen het eind van de droge periode loopt, zijn er veel droge rivieren en is water alleen beschikbaar bij de waterholes. Daar komt dan ook alles samen.






meertje met veel soorten wild



Vele, vele giraffes. De beelden van de lange nekken in de verte, afstekend tegen de horizon, zullen ons bijblijven. En natuurlijk zien we de giraffes ook heel vaak van dichtbij. We vragen ons af waarom een giraffe met zo’n lange nek in een omgeving met alleen maar lage bosjes zo goed vertegenwoordigd is. De gids zegt dat het komt omdat ze bijna geen vijanden hebben. Een vraag die blijft hangen is: hoe zit dat dan in andere parken met ongeveer dezelfde wilde beesten?









Veel zebra’s ook, de Bruchell of steppenzebra. Deze heeft bruine strepen naast de witte en zwarte. Terwijl de andere zebra’se die we in Malawi zagen waren de zwart-witte Hartmanns bergzebra.


de steppen- en de bergzebra



We bewonderen de veel kleinere antilopes.
De Damara dik-dik is de kleinste antilope die bestaat, dan volgt de Steenbok en dan de Springbok.
We zien ook de Impala, Gemsbok, Gnoe, Kudu, Black Backed Jakhals, Struisvogel, Kori Bustard, Yellow-Billed Hornbill. We horen dat de Gemsbok of Orix en de Springbok zich aan het droge klimaat hebben aangepast en dagen zonder water kunnen. Ons wordt voorspelt dat we tijdens onze verdere tocht de Gemsbok en Springbok ng meer zullen zien. Dit in tegenstelling tot de Afrikaanse Buffel die in Etosha niet voorkomt: te weinig water voor hem.


Gemsbokken/Oryx




Jakhals




Kori Bustard


Yellow-billed Hornbill (Flying Banana)

Wat zo mooi is, in Etosha in de droge tijd dat wij er zijn, is dat alle poelen die nog niet verdroogd zijn garant staan voor het zien van vaak grote groepen wild.

Kees gaat in de namiddag nog met een drive mee. Ziet geen bijzonder nieuwe dieren, maar komt wel de eerste leeuwen tegen: een mannetje met drie vrouwtjes gaan op het pad van de auto liggen. We bekijken ze in de schijnwerpers en daarna besluit de chauffeur via een andere route terug te gaan. Leeuwen trekken zich werkelijk niets van wie dan ook aan, zij zijn de King.
Zoals eerdee gezegd heeft zo’n middag drive ook altijd een stop met een mooie zonsondergang en een drankje dat je van te voren hebt besteld. Hier ging het anders, er was niets gevraagd, en Kees ging er vanuit dat het een soda of iets dergelijks zou zijn. We waren met z’n vieren, een gemengd koppel uit Angola, de chauffeur en Kees. De chauffeur trekt zijn tafeltje te voorschijn, tafelklleedje er op en daarna de koelbox. Hij zet op tafel ter keuze: whisky, gin en tonic, drie soorten bier, een fles rode en witte wijn, water met en zonder gas, ginger ale, tonic en nog enkele soda’s. Dit tafereeltje van overdaad, totaal krankzinnig in mijn ogen in Afrika. Maar de zonsondergang was mooi en de leeuwen daarna ook.



Donderdag 11 november
Om acht uur rijden we het park in om de tocht naar Halali te maken met vele omweggetjes langs de meeste poelen die we onderweg tegenkomen.
Het landschap waar we doorrijden is de hele dag prachtig, we genieten. Het wild dat we zien is niet anders dan de vorige dag. Wat wel anders is dat als je met z’n tweeën bent, je kunt stoppen wanneer en zolang je wilt. Dat is heerlijk en we doen dat dan ook heel vaak.
Bij een waterhole ligt een hyena aan de rand, alle dieren gaan naar de overkant om te drinken en houden de hyena goed in de gaten.



De dieren gingen niet weg; zelfs de springbokken weten dat een hyena hen niet te pakken kan krijgen. Wel zien we dat de dieren veel nerveuzer zijn dan wanneer zo’n dier afwezig is, zie volgende tafereel.
Een hoogtepunt is ook bij de laatste drinkplaats: Kees stapt even uit de auto om een roofvogel beter te kunne fotograferen en loopt om de auto heen. Even later als hij onrust bij de poel ziet kijkt hij om en ziet op niet al te grote aftsand een mannetjesleeuw naar de poel lopen. Gauw terug in de auto slaan we gade dat hij lekker gaat drinken en daarna gaat liggen uitrusten. Misschien zijn die opmerkingen auto niet verlaten toch zo gek nog niet.





Alle andere dieren trekken zich terug de giraffe als laatste, dat bewerkstelligt de leeuw.
Daarnaast prachtige olifanten, o.a. die zich besproeien met water of zich met stof hebben ondergespoten, alles tegen de warmte.











Koeling door stof; een geheel witte olifant


Olifant dendert de weg over, alles in traag tempo

En vele, vele impalas, springbokken, gemsbokken en in mindere mate steenbokjes.
We komen rond zes uur bij Halali, het is de naam van de hoorn die geblazen wordt als de jacht is afgelopen. Hier gebruikt voor de lodge en camping dat hier nooit meer gejaagd zal worden.
Laat de foto’s verder spreken.


kudde zebra’s bij water hole in de ochtend


hartebeest / gnoe


parelhoenders bijgenaamd de suicide bird




Roofvogel in de vlucht





Vrijdag 12 november
We breken weer vroeg op en zijn hetzelfde van plan als gisteren, via de waterholes en uitzichtpunten naar Okaukuejo. De kortste weg is ca 80 km, wij doen er het dubbele over door alle omwegen die we nemen. Het landschap wordt droger, we zien er meer gemsbokken en springbok en geen impala’s meer. We komen bij prachtige uitkijkpunten over de zoutvlakte. Zien weer veel dieren bij de waterholes. Prachtig de gemengde kuddes van antilopen, zebra’s en giraffen.
De vlakte is inmens groot. Soms zie je zo’n kudde lopen of zie je enkele giraffen lopen en komt de vraag waar gaan ze in hemels naam naar toe, gras is er nauwelijks.
We besluiten tussen 1 en 2 uur in Okaukuejo aan te komen, plaats te reserveren etc, wat te rusten en dan om vier uur nog een avond drive te doen en zo gaat het.
Tijdens de avond drive zien we bij een waterhole een leeuwenfamilie, negen bij elkaar. Twee jonge welpen en twee oudere welpen, vervolgens vier vrouwtje en een mannetje. Leuk de welpen te zien spelen. Al het wild blijft op gepaste afstand en de leeuwen doen net of ze niets zien.


leeuw met welpen



We bekijken dit enige tijd en rijden door naar een volgend waterhole, waar oa een giraffe weer mooi staat te drinken.



Dan terug twee mogelijkheden: via en noord route of terug via de leeuwen. We besluiten via de leeuwen terug te gaan.
De negen leeuwen liggen nog steeds op dezelfde plek, maar aan de rand van het terrein waar wij mogen staan zijn twee leeuwen erbij gekomen, een mannetje en een vrouwtje. Het is een andere familie en zij houden goed afstand van het waterhole. Kijken voortdurend naar de andere familie maar mengen niet, weten dat ze niet zullen worden geaccepteerd?




het koppeltje


en .... uitgeteld

We zien dit geheel aan genieten en als de zon bijna onder is realiseren we ons dat we als een haas terug naar de camping moeten om voor donker binnen te zijn. Dat lukt, eten klaar maken douchen en naar bed, het was weer een bijzondere dag.

Zaterdag 13 november.
Corine is vandaag jarig; ze is voor een kleine ingreep in het ziekenhuis in Perth en we bellen haar.
Daarna gaan we nog een korte drive doen naar het noorden tov Okaukuejo. Daar is de vlakte nog leger alleen Orix/Gemsbok en Springbok en een enkele giraffe.


de wever vogeltjes maken hier hele grote nesten




de vlakte




de aasgieren wachten op de termiek

Het is mooi geweest Etosha is een fantastische Park deze vier dagen zullen we niet gauw vergeten. We verlaten het Park om negen uur op weg naar Twijffelfontein in Damara-land.