Swakopmund blijkt een leuk stadje te zijn aan de zee. Het is door de Duitsers gesticht. Dat is te zien aan de diverse koloniale gebouwen:
kazerne
Swakopmund vanuit de woestijn is een vreemd gezicht
Dinsdagmorgen gebruiken we om het stadje wat te verkennen, een heel goede camping, vlak buiten het centrum en vlak bij het strand, te vinden (die Alte Brücke), weer met een heel was en kookblok voor onszelf. Het is ‘s avonds aan zee koeler, voor het eerst dragen we een jasje.
We bezoeken ‘s middags het museum: naast de Duitse geschiedenis, wordt er een goed overzicht geven van de verschillende bevolkinggroepen die in Namibie wonen hun achtergronden worden goed tentoongesteld. Wat we bv niet wisten, is dat 45% van de bevolking van Namibie in vier heel kleine distriten wonen in het uiterste noorden Omusati, Oshana, Ohangwena en Oshikoto. Het is daar relatief vochtig door de rivieren uit Angola.
We zijn ‘s avonds getuige van een prachtige zonsondergang vanuit een bar aan het strand waar veel lokale bevolking is. Het is er gezellig en we zitten met een biertje op het strand.
Excursie in de duinen
Woensdag hebben we een leerzame excursie in de duinen bij Swakopmund. Het onderwerp is leven in de woestijn. En er blijkt natuurlijk veel meer leven te zijn dan je denkt als je door het zand loopt. De gids Chris laat zien dat onder het zand kevers, slangen, gekko’s, hagedissen, spinnen en kameleons leven. Behalve muizen zien we al die dieren.
En vooral leren we hoe je hun sporen kunt herkennen. Van de hagedis bv zie je een streepje van de staart met zijpootjes. Een kever – we zien vooral de grote zwarte Tok-Tok – heeft steeds een patron van driestreepjes twee aan twee naast elkaar als spoor.
Een slang kronkelt zijwaarts omhoog of omlaag en kan – net als hagedis en gekko – zich binnen twee secondes geheel onder het zand werken. De gids ziet een spoor, rommelt wat in het zand en jawel daar komen de diertjes eruit. We vinden het machtig interessant en het zal bij latere tochten blijken dat we ineens heel anders waarnemen.
Desert Adventures
het gebied van de excursie
slang werkt zich het zand in
binnen een paar seconden is hij niet meer te vinden, althans voor ons leken.
de Tok-Tok kever
Van de planten zien we hoe vetplanten veel water bevatten en we leren een aantal namen, zoals het dollarblad
We leren over de Dancing Lady. Het is een spin die die naam gekregen heeft omdat ze op hoge poten door het zand springt en de grond nauwelijks aanraakt omdat ze anders haar lijf verbrandt:
Dancing Lady. Op de achtergrond zie je de gids graven naar nog meer leven
De gids laat ook zien hoe deze spin zich van bovenaf een duin naar beneden kan laten rollen: in één seconde rolt ze zich op tot een zwart balletje en is beneden, te snel om te fotograferen of te filmen. Het is haar manier om aan een hagedis te ontkomen. Zoals de gids zegt zo denkt hij nog aan een biefstukje en zo is het weg. Zij rond met een snelheid van 44 omwentelingen in een seconden naar beneden.
En dan de nacht–gekko. Het is een albino die overdag niet te voorschijn kan komen, want dan verbrandt hij. Je ziet z’n doorzichtige huid:
Gekko schiet snel in zijn holletje onder het zand terug
We krijgen gedemonstreerd dat er veel ijzer (ferrietoxyde)in de grond zit met behulp van een magmeet:
We zien een mooi vogeltje waarvan we de naam nog niet kennen:
En uiteindelijk, na lang zoeken vindt de gids ook nog de kameleon. Chris had een aantal Tok-tok kevers in een potje meegenomen. Toen we de kameleon vonden kwam het potje te voorschijn hij haalt ere en kever uit, houdt die tussen duim en vinger richting kameleon, je ziet de kameleon zijn lippen klaar maken en als een flits klapt de tong er uit en zit de kever tussen de kaken van de kameleon. Het gaat zo snel dat het ook op de sportstand van de kamera niet is gelukt de tong te zien flitsen.
Tok-Tok
de Tok-Tok wordt aan de Kameleon getoond
de Kameleon eet de Tok-Tok in één hap op
een voldane kameleon
We rijden door de woestijnduinen om al dat moois te zien. En de excursie wordt afgesloten met een stunttocht 4x4 rijden door de woestijnduinen. Spannend voor iedereen, maar vooral voor de twee kinderen die erbij waren.
Nog enkele duinfoto’s tot slot van deze mooie excursie:
Moonlandscape
Donderdag maken we met onze auto een tocht door “Moonlandscape”. Dat is het gebied achter Swakopmund dat er met zijn rotsen en kale bergen inderdaad uitziet alsof je op demaan bent.
maanlandschap; zie ook de zwarte dolorietbanden
Stenen die gekleurde stenen lijken, blijken veel soorten korstmossen te bevatten. We doen de proef met water: als je water op de korstmossen giet, verandert de kleur. De proef slaagt bij ons matig
de proef: vóór het water
de proef: ná het water
We rijden verder en blijven maar mooie landschappen zien. Het is werkelijk een prachtige tocht. En met z’n tweeën kun je stoppen wanneer je wilt.
Dan zien we de Welwitschia plant. Dat is een plant die, al lijkt het niet zo, slechts 2 bladeren heeft. Die bladeren splitsen zich als de plant ouder wordt. De plant kan zelfs 1500 jaar oud worden. Niet te geloven. De meest beroemde is die 1500-jarige plant die we bezoeken en waar we lunchen.
de lunchplek bij de 1500-jarige Welwitschia plant
de plant dichterbij
vruchten/bloemen
We zijn om een uur of vier terug en hadden nog wel een aantal uren in Moonlandscape kunnen doorbrengen.
We sluiten ons bezoek af met voor de 2e keer te eten in het restaurant bij de vuurtoren. De eerste keer hebben we een heerlijke zeevruchten schotel met twee vissoorten gegeten de tweede keer een halve zeevruchten pizza als voorgerecht en een mooie Oryx filet als hoofdgerecht ook elk de helft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten